تاریخچه موسیقی از دوران پیش از تاریخ شروع می‌شود، و به مرور زمان تحول کرده و به شکل‌های مختلفی توسعه پیدا کرده است. موسیقی در ابتدا به عنوان یک راهی برای بیان احساسات انسان‌ها بود. موسیقی اولین بار در طبیعت شنیده شد و در دوره‌های باستانی در مراسم و مراحل مختلف زندگی مردم به کار گرفته شد.
در دوره یونان باستان، موسیقی به عنوان ابزاری برای آرامش و استراحت استفاده می‌شد. در دوره رنسانس، موسیقی با توسعه دانش و ابزارهای جدید، به شکل‌های زیادی تغییر کرد. در دوره باروک نیز، موسیقی به شکل‌های مختلفی شناخته شد.
در قرن ۱۹، موسیقی اروپایی، بخصوص موسیقی کلاسیک، به جایگاه بسیار بالاتری دست یافت. در این دوران بسیاری از کمپوزیتوران مشهور به وجود آمدند که آثار شناخته شده و بسیاری از آثارشان به برنامه‌های آموزشی موسیقی در سراسر دنیا اضافه شد.
در قرن ۲۰، موسیقی با توسعه فرهنگ جوانان و تکنولوژی، به شکل‌های جدیدی تغییر کرد و به تناسب با فرهنگ جوانان و مردم، به شکلی سرعت‌های بالا و به جایگاهی بیشتری دست یافت. موسیقی پاپ، راک، رپ، ریتم و بلوز و موسیقی الکترونیکی به عنوان کلیدی‌ترین و پرطرفدارترین ژانرهای موسیقی در دنیا شناخته می‌شوند.
در استفاده امروزی از موسیقی، موسیقی بخشی بسیار حیاتی از جامعه و فرهنگ انسانی شده است، برای چیزهایی مانند تفریح، زیبایی، هنر، تلاش برای ارتباط با احساسات انسان، و چیزهایی مشابه آنها.
چگونگی پیدایش موسیقی
پیدایش موسیقی به عنوان یک اثر فرهنگی بسیار پیچیده و چند رشته‌ای در طول تاریخ انسانی رخ داده است. دقیقاً کی اولین صداهای موسیقیایی ساخته شده است، با توجه به کمبود شواهد می‌توان گفت که حدس زدنی است. با این حال، بالغ بر ۵۰٬۰۰۰ سال پیش، اسباب بازی‌های صوتی مانند فلوت و نوعی لوله موسیقیایی ساخته شده اند که نشان می‌دهد موسیقی حداقل به اوایل عصر حجر می‌رسد.
بعدها، در سال‌های حکم زمانی الزامی برای کاهش تنش در ارتباطات انسانی، در برخی قبایل بومی، وجود داشت. و در آنها، آواز اصیل با ضرب و ساز به کار می‌رفت. همچنان کسانی که به نحوی با استعداد موسیقیایی مستعد بودند، تحت آموزش‌های خاص قرار می‌گرفتند. به طور کلی، موسیقی در بسیاری از قبایل و جوامع از آغاز فرهنگ انسانی بوده است و از اهمیت قابل ملاحظه‌ای در زندگی انسان‌ها شناخته شده است.
روز به روز، فرهنگ پیشرفت می‌کند و موسیقی نیز درگیر تغییرات مختلف در دوره‌های مختلف تاریخی بوده است. خلاصه کنیم که موسیقی بعنوان یک هنر و جانشین صداهای طبیعی از طریق تلاش بشر در هزاران سال می‌تواند تغییر دهد و قشرهای مختلفی از جامعه را در قالب صداهایی دلنشین یا بی‌دلیل فریب دهد.
تاریخچه موسیقی ایران
موسیقی ایران از دوره‌های باستانی آغاز شده است. این موسیقی به صورت شفاهی و بسیار قدیمی وجود داشته و غیرمستند، بنابراین تاریخچه دقیقی در دست نیست. با این حال، برخی از نوشته‌های باستانی به عنوان شواهدی از وجود موسیقی در ایران آشکار هستند.
در دوره اشکانیه، موسیقی شادابی به وجود آمد و در طول دوره پادشاهی ساسانیان، موسیقی مذهبی و داستانی معروف بود.بعد از اسلام، نوع دیگری از موسیقی با نام تصنیف شکل گرفت که بیشتر به عنوان موسیقی کلاسیک ایران شناخته می‌شود.این نوع موسیقی در طول سلسله صفوی در اوج خود بود. در سده هجدهم، نوید علیخانی، یکی از بزرگترین آهنگسازان ایران زنده بود. او به خاطر مجموعه زیبایی از قطعاتی مانند تارنماهای خاطره انگیز و ناشرکام نویدی شناخته شد. سده هجدهم و نوزدهم، دوره دیگری از طلای موسیقی ایران بود. از شخصیت‌های بزرگ این دوره می‌توان به طنین‌دوست، آژیده‌خواه و خسروی اشاره کرد.
از صدای موسیقی در ایران، در انقلاب ۱۳۵۷ بحث شد، در این عصر فرهنگی، بسیاری از موسیقیدانان و هنرمندان مجبور بودند از کشور خود فرار کنند، و هنرمندان باقی‌مانده نیز تلاش کردند تا با قوانین جدید سازگار شوند.
در دهه‌های اخیر، موسیقی در ایران گسترده شده و چندین سبک موسیقی جدید در کنار سبک های سنتی و کلاسیک وجود دارند. بعضی از نمایندگان این سبک‌ها شامل محسن یگانه، سیروان خسروی، بهرام شعیبی، شهرام شب‌پره، حمید عسکری، هایده، اشکان و تنظیم‌کننده معروف و کارآفرین بابک صحرایی است. در حال حاضر، موسیقی ایران با شهرت بین المللی شناخته شده است و به عنوان یکی از الگوهای جدید جهانی محسوب می شود.
موسیقی قبل از اسلام
موسیقی در دوران قبل از اسلام در شبه جزیره عربی به شدت تحت تأثیر موسیقی های فرهنگ های سابقه مانند ایرانی، یونانی، رومی و بابلی بود. در این دوره، موسیقی بیشتر برای هنرهای دینی استفاده می شد. سازهایی مانند عود، رباب، دف و نی نیز در این دوره به کار گرفته می شدند.
در بعضی از پادشاهی های عربی، موسیقی نیز برای سرگرمی و تفریح در جشن ها و تشریفات استفاده می شد و در بعضی دیگر، موسیقی ممنوع بود و به عنوان جلوگیری از گسترش موسیقی و نمایشات هنری، مجالس و جشن ها ممنوع شدند.
هنرمندان معروفی نیز در این دوره بودند که هنرهای مانند شعر و موسیقی را به نمایش می گذاشتند. برخی از این هنرمندان شامل زهیر بن ادی، لبید بن ربعی، عمر خیام و ابن خفاجه می باشند.
در کل، موسیقی در دوران قبل از اسلام در شبه جزیره عربی از تأثیر بسیاری گرفت و بیشتر برای هنرهای دینی استفاده می شد.
دیدگاه‌ها